Everything TV.com

मुक्तकहरू क्रमशः मुक्तक:१ तिम्रा लागि अनेकौ जोखिम मोल्न नभ्याॅउदा। चाॅहदा चाॅहदै मनका कुरा खोल्न नभ्याॅउदा। पराइ भुमीमा छ भनि बुझिदिनु तिमी मलाई, तिम्ले गरेको फोन उठाई म बोल्न नभ्याॅउदा। मुक्तक:२ खोला देखाइदेउ मुहान देखाई राख्नु पर्दैन। ओछ्यान भएसी सिरान देखाई राख्नु पर्दैन। 'म त पराईकी भैसके' बस यत्ती भन्दे पुग्छ, श्रीमान अनि सन्तान देखाई राख्नु पर्दैन। मुक्तक:३ चितुवा भन्दा कम्जोर छैन, खरायो नसम्झ। साॅचो भनेॅ नटोक्ने कुकुरझैॅ, करायो नसम्झ। कुकर्म गर्ने लाई समयले ठेगान लगाउनेछ, त्यही भएर म मौन बस्याछु, डरायो नसम्झ। मुक्तक:४ हामी संग जोसमा होस भएसम्म केही हुन्न। अनि दुबैको निर्णय ठोस भएसम्म केही हुन्न। चिन्ता मान्लीन भन्ने डरले भनिदिए प्रियालाई, तिम्रो साथमा सन्तोष भएसम्म केही हुन्न। मुक्तक:५ अबिर बिनाको टिकाको के कुरा गर्छौ यार। न्वारन नभएकी राधिकाको के कुरा गर्छौ यार। सिउँदो भरेको श्रीमतीको भर हुन्न भनेॅ यहाॅ, तिमी आफ्नी प्रेमिकाको के कुरा गर्छौ यार। मुक्तक:६ तिम्रा बिचार मा म सहमत हुन छाडेपछी। अनि तिमी संग मेरो सङगत हुन छाडेपछी। मत ह

[ मुक्तक ] जादै रैछौ कमसेकम  , जान्छु भन्नू पर्थ्यो । कि त सँगसँगै हरदम , लान्छु भन्नु पर्थ्यो । यो बीच यात्रामा आखिर छुट्नै थियो भने, बरु पहिल्यै झुटा कसम , खान्छु भन्नू पर्थ्यो। :- नवीन संघर्ष "सिन्धुली "

'पुतली ' पुतली, आज पनि लिएको छु हातमा जसरी लिएथें हिजो तर यि दिनहरूमा यो वयस्क छातीसंगै किन ढुक्ढुकिदैन यसको धड्कन? किन लाउँदैन चुकुली अचेल संङ्गीहरुको? किन हाँस्दैन बेपत्ता खितखिताएर? उहिल्यै, खुजमुजिएका पोलिस्टरको बुट्टेदार घाँघरसंगै नाच्थी पुतली झिम्क्याउँथी आँखा पकाउँथी कालीमाटीसंगै तिनपातेको तरकारी बटरफ्लाईको बासनादार बट्टामा अनि रित्ता भित्ताहरुमा बनमाराका सिर्कनाले देखाउँदै पढाउँथी ए माने एप्पल बि माने बल कहिलेकाँही पुतली हिड्थी टुकुटुकु मेरै सामुन्ने र म पच्छ्याउँथे उ पर परको थुम्काथुम्की सम्मै आँप र लिच्चीका दाना खसाल्न मेरा आवेगहरुका साक्षी थिई म कुट्थें उ रुन्थी म चुम्बन गर्थें उ लजाउँथीं झरीमा बलेसीबाट तप्किएका पानीका थोपासंगै उ पनि भिज्थी म संगसंगै मेरो प्रत्येक बालघटनाको उ प्रत्यक्षदर्शी थिइ मेरो अनन्य थिइ हो उ पुतली थिई तर एउटा उदेक लाग्दो कालखण्ड बिलुप्त भएपश्चात त्यही पुतली किन मार्दिन बात म संग?अचेल किन खितखिताउँदिन? अनि किन धड्किन्न मेरो हृदयमा ?सुस्तरी पुतली आज पनि लिएको छु जसरी लिएथें हिजो सायद, केट

[ मुस्कुराउन नसकेको देश ] मैले कहिले भनिन, मेरो देश सुन्दर छैन। न त कसैको दबाबमानै भने, मेरो देश सुन्दर छ। म त- लालिगुराँसै गुराँसको पाखा, पहाडै पहाड सगरमाथाको चुचुरो, देशकै मुहार देखिने ठुल-ठुला ताल, सेतै फुल्ने हिमाली हिउँ, निश्चल निलै बग्ने यो मेची,कोसी …कालीगण्डकी, छंगछंगी झरिरहने यी पातले झरना छाँगा, मावरको लेक,तराईको फाटमा, -हुर्किदै,खेल्दै,लडिबुडी गर्दै,स्पर्श गर्दै, भनिरहेछु मेरो देश सुन्दर छ। तर.. जनयुद्ध पछि- म हरेक दिन मेरी आमाको- आँखामा आशु, अनुहारमा मलिन निस्पठ अध्यारो देख्छु । म हरेक दिन मेरी भाउजुलाई- सेतो साडी र उजाडिएको सिउँदोमा देख्छु। मेरो बुबा- त्यो चोकमा एउटा् शालिक बनाएर.. केही बर्ष देखि निर्जीव पत्थरमा उभ्याइएको छ। मेरी बहिनी – बोल्न र बैसाखी बिना हिंड्न् सक्दिनन्, जनआन्दोलन सुरु गर्दागर्दै हराएको, मेरो दाजु अझै बेखबर छ। हिजो पनि गरिएको, र आज पनि गरिने प्रश्नहरु उस्तै छन्, -कहिलेसम्म मेरा छोराछोरीहरुले, मन परेको साथी संगै बसेर खान पाउदैनन्? आफ्नो स्कुलको टिफिन, -कहिलेसम्म मेरो परिवारले, छिमेकीको परिवार संगै लाइनमा बसेर,